راه آبی

داستان و نقد داستان

راه آبی

داستان و نقد داستان

هفت


هفت

 

                                                         

                                                     

آمدند                                                                     

با دست‌ها و دستمال‌هایشان

وسفره‌ای آراستند

هفت صندلی

هفت استکان

سیب و سبزی مانده از دیشب

و نیمه‌ی ناتمام خواب بین راه .

باکفش‌هایشان

بر فرش و پلکان

و خنده‌هایشان ریخته روی میز

هفت نعلبکی

هفت پسته‌ی  دهان گشوده ، هفت لقمه گز.

سرگرداندند

              نگاه 

                    بردریا  پاشیدند

و هفت انفجار تر

بر سفره‌های ماسه چکید .

نشستند

با موها و مانتوهایشان

و لنج طناب گشود

باد زیر سایبان وزید

بر دست‌ها و دستمال‌ها یشان.

رفتند

باصندلی‌هایشان در قاب بدرقه

یکشنبه بود

و دو هفته‌ای از آمدن سال نو گذشته بود.

نظرات 3 + ارسال نظر
بیل بیلک چهارشنبه 24 اردیبهشت‌ماه سال 1393 ساعت 04:19 ب.ظ

سلام جناب عبدی: عکستون هم بر بالای شعر نمایشی عجیبی دارد. همان جا که نشسته اید انگار سفره ای آراسته بوده و سپس انفجاری و بعدش همگی رفته و تنها شاعری است که به جا مانده در قاب بدرقه.

hasti شنبه 17 خرداد‌ماه سال 1393 ساعت 10:52 ب.ظ

سلام آقای عبدی من از خوندن داستان ها و نوشته هاتون لذت میبرم.
با آرزوی موفقیت بیشتر برای شما

مریم منصوری پنج‌شنبه 5 تیر‌ماه سال 1393 ساعت 12:41 ق.ظ http://mankhabdideham.blogfa.com/

و خنده‌هایشان ریخته روی میز...

سلام

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد