پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همه- مصاحبه با روزان در باره ادبیات اقلیمی جنوب
- بی بی طوطی غیب شد.
- در پاسخ به پرسشی ساده
- در آن کتابفروشی کوچک
- اژدهایی دیده نشد!
- مصاحبه با ماهنامه صنعت نفت
- یادداشتهای کفدستی
- انتخاب شیئی داستانی
- رود جاری ( یادداشت برای مراسم جایزه نارنج)
- آکوردهای سرخ پوستی
- پیشنهاد کتاب
- ورودی اردوگاه اسپوکن
- جدی تر از قرمزها
- الفبای امیرکبیر
- چشم انداز جنگل بلوط
- نابهجاییهای متن معتبر
- گزارش تصویری از سفر به اصفهان (1)
- ماه روی آب
- پیرمرد با من بود
- مکان در زمان نوشتن
- مشکوک به توطئه
- طلوعی های پدر و پسر
- پیغام در بطری
- پیغام در بطری
- گمشده در سطور
- پیغام سیسیلی
- از باد و مرگ و دریا
- شعله ماهی از مهتابی
- هزار کتابی که گم کردم
- نوستالوژی قطار باری
- هفت
- سفر بی بازگشت
- کلیدر، گم شده روی دیوار
- املت کبری
- مستقیم دو نفر. یادداشتی بر کتاب من مهتاب صبوری نوشته قباد آذرآیین
- رمان و زمان، مقاله خانم سودابه اشرفی ( نویسنده میهمان « راه آبی»
- حال و روز فرهنگ در این روزها
- رهایی از داستان
- جای خالی یوما!
- در چشم انداز سَلَخ
- زیر پتوی آسمان
- گاراژداری و داستان
- زمان گذشته و حال در داستان
- خبر خوب
- همچو فرهاد...
- مرده نه، مردنی!
- گریه هم کاریست!
- یادداشت معرفی دو کتاب دکتر داتیس و قلعه مرغی روزگار هرمی
- کدام احمد اخوت؟
- قطار ساعت دو
بایگانی
- آبان 1395 1
- شهریور 1395 1
- مرداد 1395 1
- تیر 1395 3
- اسفند 1394 2
- دی 1394 2
- آذر 1394 2
- آبان 1394 2
- تیر 1394 2
- اردیبهشت 1394 2
- فروردین 1394 3
- بهمن 1393 2
- دی 1393 2
- مهر 1393 2
- شهریور 1393 1
- مرداد 1393 1
- اردیبهشت 1393 3
- فروردین 1393 1
- بهمن 1392 1
- دی 1392 1
- آذر 1392 3
- آبان 1392 3
- مهر 1392 3
- شهریور 1392 4
- مرداد 1392 3
- اردیبهشت 1392 4
- فروردین 1392 3
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 1
- دی 1391 3
- آذر 1391 3
- آبان 1391 2
- مهر 1391 5
- مرداد 1391 2
- تیر 1391 4
- خرداد 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 5
- اسفند 1390 3
- بهمن 1390 8
- دی 1390 6
- آذر 1390 4
- آبان 1390 4
- مهر 1390 2
- شهریور 1390 4
- مرداد 1390 4
- تیر 1390 4
- خرداد 1390 4
- اردیبهشت 1390 3
- فروردین 1390 4
- اسفند 1389 4
- بهمن 1389 9
- دی 1389 4
- آذر 1389 4
- آبان 1389 9
- مهر 1389 10
- شهریور 1389 14
- مرداد 1389 8
سپید
این‌که می‌گویی برف!
و ساعات اول صبح سپید!
در گوشم آشناست
اما
به‌یاد نمی‌آورم
رنگ چشمانت را
در آینه‌ی یخ‌بندان کوچه‌ی دیروز.
( دست من دست ترا جُست
پا جای پای هم گذاشتیم
و دخترمان بیشتر
شبیه تو شد. )
به یاد نمی‌آورم
چندساله بودم
و از کجا
برموی و ابروی من می‌ریخت.
تو
درابتدای عصر یخی
و آستانه‌ی دری یخ‌زده ماندی
و برف
همچنان بارید.
این‌که می‌گویی
سپید، سپید
ابری در آسمان پیداست
باد شمال می‌وزد
و ناخدا
دل‌شوریده است از دریای ناخواهر؛
در گوشم آشناست
اما
به یاد نمی‌آورم
چگونه رفتم
و چگونه آمدم
که بارانی
خیسم نکرد؟
درود جناب عبدی عزیز
حس خوبی رو گرفتم از این شعر و به طور کلی وبلاگتون.
خوشحال می شم به من هم سر بزنید.
بدرود.
اقای عبدی گرامی
با این همه خیال پردازی، چه طور این همه سال را بدون شعر می گذراندید؟ شاید هم شاعری می کردید اما در دنیایی دیگر.
شعرتان قابل تامل است و نکاتی دارد که آدم را نگاه می دارد و تصویر می سازد برایش.
انگار همه ی راه ها به هنر ختم می شود.
شعرتون رو دوست داشتم.